داروی لاموتریژین چیست و موارد مصرف آن

در مطلب امروز که برای شما خوانندگان عزیز گردآوری شده است به بررسی دقیق و کامل در رابطه با معرفی کامل داروی لاموتریژین و موارد مصرف آن خواهیم پرداخت. پس تا انتهای مطلب با بهترین متخصص صرع همراه باشید.

لاموتریژین (Lamotrigine) یک داروی ضد صرع وسیع الطیف مفید می باشد که به تنهایی یا به همراه داروهای دیگر برای کنترل حملات صرع و تشنج مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر این داروی لاموتریژین به عنوان یک داروی ضدافسردگی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که نوعی بیماری روانی است هم تجویز می‌شود. از این دارو در درمان درد های نوروپاتیک و پیشگیری از حملات بعضی از سردرد ها (SUNCT) ونورالژی تریژمینال نیز استفاده می شود. از آنجایی که یکی از عوارض این دارو کاهش اشتها می‌باشد در پرخوری‌های با منشاء عصبی به عنوان ضد اشتها هم کاربرد دارد.

از لاموتریژین به صورت مونوتراپی در درمان تشنج های فوکال و تشنج های ژنرالیزه مثل: تونیک،کلونیک،در افراد بالای ۱۲ سال و درمان تشنج های ابسانس در کودکان بالای ۲ سال استفاده می شود. به عنوان داروی کمکی در درمان تشنج های ژنرالیزه با شروع فوکال تشنج های ژنرالیزه و تشنج های همراه با سندرم لنوکس در افراد بالای ۲ سال استفاده می شود.

این دارو به صورت قرص‌های ۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی‌گرمی در دسترس می‌باشد. این دارو با نام های تجاری لامیکتال(Lamictal) وLamictal XR در بازار موجود می باشد.

مکانیسم اثر لاموتریژین

مکانیسم اثر لاموتریژین در درمان صرع، دردهای نوروپاتیک و سردرد عمدتا از طریق بلاک کانال های سدیم وابسته به ولتاژ و جلو گیری از دپلاریزاسیون و انتقال فعالیت های صرعی و سیگنال های درد می باشد.

فارماکوکینتیک لاموتریژین

جذب گوارشی لاموتریژین خوب است اما تحت تاثیر تجویز هم زمان با غذا قرار می گیرد و جذب کاهش پیدا می کند. اوج غلظت پلاسمایی لاموتریژین ظرف ۱.۵ تا ۴.۸ ساعت بعد از مصرف می باشد و سطح درمانی پلاسمایی در طی مصرف ۳تا۷ روز به دست می آید. ۹۰% دوز لاموتریژین در کبد به متابولیک های غیر فعال تبدیل می شود،لاموتریژین یک خاصیت اتواینداکشن دارد که می تواند باعث افزایش پاکسازی دارو شود که نیازمند افزایش دوز می باشد. نیمه عمر لاموتریژین بسته به این که به تنهایی یا در همراهی سایر دارو ها مثل سدیم والپروات یا کارمازپین تجویز شود متفاوت است. ۱۰۰% دارو از طریق کلیه دفع می شود.

مقدار و نحوه مصرف داروی لاموتریژین

به عنوان یک قانون جهت کاهش عوارض جانبی افزایش دوز لاموتریژین باید به آهستگی انجام شود.اگر دارو به مدت بیشتر از ۵روز قطع شود برای شروع مجدد باید دوز بصورت تدریجی و آهسته افزایش یابد. در صورت بروز اولین نشانه های پوستی مصرف لاموتریژین را قطع کنید و به پزشک معالج مراجعه کنید.

مونوتراپی در تشنج در افراد بالای ۱۲ سال

دارو را با دوز ۲۵ میلی گرم روزانه شروع می کنیم بعد دو هفته به دوز ۵۰ میلی گرم در روز به صورت منقسم در یک یا دو وعده می رسانیم.سپس می توانیم هر دوهفته تا ۱۰۰ میلی در روز دوز دارو را افزایش دهیم. دوز معمول نگهدارنده دارو بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی گرم یک یا دودوز منقسم تجویز می شود.البته ممکن است تا دوز ۵۰۰ میلی گرم در روز نیز از این دارو استفاده شود.

به عنوان کمکی در افراد بالای ۱۲ سال

دوز دارو بستگی به این دارد که تجویز هم زمان با داروی والپروات یا دارو های القا کننده آنزیمی مثل کارمازپین صورت می پذیرد.

در همراهی باوالپروات:

داروی لاموتریژین به صورت ۲۵ میلی گرم به صورت یک روز در میان به مدت دوهفته تجویز می شود. سپس به مدت دو هفته ۲۵ میلی گرم روزانه تجویز می شود ودر ادامه می توانیم دارو را به ۵۰ میلی گرم در روز هر دوهفته افزایش دهیم. در این شرایط دوز نگهدارنده معمول ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی در روز می باشد.

در همراهی با دارو های القا کننده مثل کاربامازپین:

لاموترژین را با دوز ۵۰ میلی روزانه برای دو هفته شروع می کنیم. بعد دو هفته دارو را ۵۰ میلی گرم هر ۱۲ ساعت تجویز می کنیم. سپس می توانیم هر دوهفته ۱۰۰ میلی گرم در روز اضافه کنیم.حداکثر دوز تجویزی تا ۷۰۰ میلی در روز می باشد. در این شرایط دوز معمول نگهدارنده ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلی گرم در روز در دو دوز منقسم می باشد.

برای درمان کمکی بدون همراهی با والپروات یا داروهای القا کننده آنزیمی:

لاموتریژین را با دوز ۲۵ میلی گرم در روز شروع می کنیم. برای دو هفته بعد دوز دارو را به ۵۰ میلی گرم در روز در یک یا دو دوز منقسم می رسانیم. و سپس حد اکثر ۱۰۰ میلی گرم در روز هر دوهفته افزایش می دهیم. در این شرایط دوز معمول نگهدارنده ۱۰۰ تا ۲۰۰میلی گرم در روز می باشد.

برای درمانSUNCT

درمان را با دوز ۲۰ میلی گرم در روز شروع می کنیم. سپس هر دوهفته ۲۵ میلی گرم در روز اضافه می کنیم دوز نهایی با توجه به پاسخ به درمان می تواند بین ۵۰ تا ۶۰۰ میلی باشد.

اختلالات دوقطبی

بزرگسالان: ابتدا دارو را ۲۵ میلی گرم روزانه برای ۲ هفته بدهید. سپس به صورت ۵۰ میلی گرم روزانه برا ی ۲ هفته دیگر ادامه دهید. سپس در فواصل هفتگی می‌ توانید. دوز را دو برابر کنید تا به دوز نگهدارنده ۲۰۰ میلی گرم روزانه برسید. بزرگسالانی که کاربامازپین یا دیگر ضدصرع‌های القاکننده آنزیمی را بدون والپروات دریافت می‌کنند. دارو را با دوز ۵۰ میلی گرم روزانه برای دو هفته شروع کنید. سپس با ۱۰۰ میلی گرم روزانه در دو دوز منقسم برای ۲ هفته دیگر ادامه دهید. سپس دوز را به صورت ۱۰۰ میلی گرم هفتگی افزایش دهید. تا به دوز نگهدارنده ۴۰۰ میلی گرم روزانه در دو دوز منقسم برسید.

گروه صرع آسا سلامت – بهترین متخصص صرع

مطالعه بیشتر  :

روش های خاص تشخیصی در بیماری مغز و اعصاب

نقش لیتیوم در درمان مانیای حاد

معرفی کامل داروی والپروات